- Krzyczymy, biegamy, rzucamy przedmiotami - jesteśmy dosyć ekspresyjni i mam nadzieję, że nikt podczas naszego przedstawienia nie zaśnie, jak to czasem w teatrze się zdarza - mówił tuż przed spektaklem Nikołaj Kolada, reżyser rosyjskiego Teatru Kolady.
I chyba rzeczywiście nie znalazł się na widowni Dużej Sceny Teatru Wybrzeże w Gdańsku widz, którego zmorzyło, mimo dosyć długiego, bo blisko 3-godzinnego przedstawienia.
Oto fragmenty spektaklu zarejestrowane podczas próby festiwalowej.
Na scenie ludzie zachowujący się jak dzikusy. Tańczą, zachowują się wyzywająco, miejscami wręcz wulgarnie. Z wysokiej sztuki robią kicz. Obrazy Mony Lisy w złotych ramach obkładają puszkami po konserwach na dywanikach, służących muzułmanom do tradycyjnej modlitwy. Niemymi świadkami tego są obrazy wielkich mistrzów na ścianach i groteskowe pacynki, ustawione na scenie w niby klatkach. Dookoła porozrzucane są kopyta, racice i kurze ostrogi.
Hamletowi Kolady daleko do wiernej adaptacji szekspirowskiego dramatu, ale sam reżyser przyznaje, że Szekspir daje pole do dowolnej interpretacji.
- Ten wielki dramaturg zbudował wielki gmach z mnóstwem drzwi. Każdy otworzy inne, za którymi jest jego interpretacja i wrażenie. To daje wolność - mówi i dodaje. - Dla mnie teatr jest powrotem do dzieciństwa. Dzieci potrafią wcielić się w dowolne role i robią to niezwykle naturalnie, bez udawania.
Tę prawdę reżyser zaszczepia swoim aktorom. Dlatego wykonawcy Teatru Kolady bardzo przekonująco wcielają się w ludzi-dzikusów, żyjących i tańczących na gruzach zamierzchłej ogłady i kultury. Zaś tytułowy Hamlet w wykonaniu Olega Jagodina to pół handlarz pół chuligan w akulturalnej rzeczywistości.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
