Bystre świnie z Los Angeles

Przyleciały do Wrocławia z Ameryki. Wprost z zoo w Mieście Aniołów. Ale nie stresują się swoją rolą: pokwikują i chrumkają, jak mają w zwyczaju.

Nowa para świń rzecznych od wtorku mieszka w naszym zoo. Są ważne. Wiedzą, że zabiegają o nie ogrody zoologiczne w całej Europie.
Dlaczego dwa wesołe zwierzaki są tak ważne dla Starego Świata? Czy nie można było sprowadzić ich z zoo w Europie? Aby odpowiedzieć na te pytania, musimy przypomnieć historię świń rzecznych na naszym kontynencie.

Pierwsze dzikie świnie z Afryki pojawiły się w Europie dość późno - w latach 70. Sprowadzono wtedy zaledwie jedną parę tych rudych zwierząt! Od nich pochodzą wszystkie świnie rzeczne, które żyją w ogrodach zoologicznych całej Europy. Dość szybko zaczęły się ujawniać negatywne skutki takiej hodowli - zwierzęta rodziły się karłowate, osłabione.

Nie mogliśmy dalej krzyżować spokrewnionych świń, dlatego razem z zoo w Duisburgu i w Rotterdamie podjęliśmy się sprowadzenia całkiem obcych zwierząt. Po dwóch latach udało się! I tak para rudych świń z Kalifornii mieszka dziś we Wrocławiu. Mamy nadzieję, że już niedługo uda się nam połączyć je z naszą parką europejską. Być może przyczynimy się do rozwoju hodowli tych rzadkich zwierząt.

Nowe świnie czują się u nas świetnie. Od razu oswoiły się z sytuacją. Nic dziwnego - są bystre, przyjazne, rozpoznają swoich opiekunów. Wielu naukowców uważa, że są bardziej inteligentne od psów! Intelekt to niejedyna zaleta tych zwierząt. Świnie mają świetny słuch i węch - nic dziwnego, że pomagają szukać trufli. Wzrok mają już nieco słabszy, ale to nie przeszkadza im w znajdywaniu pożywienia. Dzikie świnie zjedzą niemal wszystko - zarówno pokarm wegetariański, jak i mięso. Nie pogardzą niczym, co znajdą na swojej drodze.

Mówi się, że "człowiek nie świnia, wszystko zje". Jest w tym nieco prawdy, choć należy pamiętać, że świnie nie są wybredne. Co ciekawe, nasz układ pokarmowy jest bardzo podobny do świńskiego. To dlatego te zwierzęta są często wykorzystywane do badań nad trawieniem. Świnie mają też podobny układ zębów. Z tą różnicą, że samce naszego gatunku nie mogą pochwalić się - jak dzik - imponującymi kłami.

Świnie rzeczne zwane są też pędzelkowymi, a to z powodu zabawnych ogonków na uszach. To w ogóle fascynujące zwierzęta - intensywnie rude, z białą pręgą na grzbiecie. Ich twarz przypomina afrykańską maskę. Takie ubarwienie pozwala ukryć się w dżungli, gdzie przedzierające się przez konary drzew promyki słońca tworzą jaśniejsze plamy światła. Z drugiej strony pomaga utrzymać kontakt między członkami stada. A może być ich sporo - świnie rzeczne tworzą grupy liczące nawet do 50 osobników! Dziś wędrują raczej w mniejszych brygadach.

Doskonałym sposobem porozumiewania się są wszelkiego rodzaju pochrumkiwania i kwiki. Świnie mają niezwykły repertuar wokalny. Słownik tych zwierząt jest bardzo bogaty!
Kolejną zadziwiającą cechą świń rzecznych jest ich doskonała umiejętność pływania. W razie niebezpieczeństwa te zwierzaki szukają ochrony w wodzie. Potrafią świetnie nurkować i przez kilka chwil ukrywać się na dnie rzeki, by po chwili popłynąć z jej nurtem.

Mimo swojej inteligencji i sprytu, w Afryce coraz rzadziej można spotkać świnie rzeczne. Niegdyś zamieszkiwały całą zachodnią i centralną część Czarnego Lądu. W biednych krajach stanowią jednak podstawowe źródło mięsa i w wielu miejscach są już całkowicie wytępione.
Doceńmy świnie! To naprawdę ciekawa, lecz ginąca grupa zwierząt. Mają bowiem ogromną wadę: są bardzo smaczne.